29 دسامبر 2023- تحقیقی که توسط محققان دانشکده مدیریت اسلون در MIT انجام شد، نشان داد که "یک برنامه ی سختگیرانه ی غذایی به عنوان دارو" سبب هیچگونه بهبودی در کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که با ناامنی غذایی روبرو بودند، نشد.
این تیم مقاله خود را با عنوان «اثر یک برنامه ی سختگیرانه ی غذایی به‌عنوان دارو بر سلامت افراد و استفاده از مراقبت‌های بهداشتی - یک کارآزمایی بالینی تصادفی» در JAMA Internal Medicine منتشر کردند. محققان در این کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 349 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 که با ناامنی غذایی مواجه بودند به ارزیابی تاثیر دسترسی کوتاه مدت به گزینه های غذایی سالم بر کنترل قند خون و بر استفاده از مراقبت های بهداشتی پرداختند. یادداشت سردبیر دبورا گریدی در مورد این مطالعه، در همان شماره از مجله منتشر شد.
این مطالعه بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و سطوح HbA1c بالا را مورد هدف قرار داد و حمایت شدید و منابع غذایی سالم را به این افراد ارائه کرد. به افراد گروه درمان (170 نفر) مواد غذایی برای 10 وعده غذایی سالم در هفته برای کل خانواده، مشاوره با متخصص تغذیه، ارزیابی پرستار، مربیگری سلامت و آموزش دیابت به مدت یک سال با پیگیری یک ساله داده شد. یک گروه کنترل شامل 179 نفرهیچ یک از این مزایای برنامه درمانی را برای شش ماه اول، دریافت نکردند.
آزمایش هموگلوبین A1c شش ماه پس از این برنامه، کاهش قابل توجهی را در هر دو گروه درمان (1.5%) و کنترل (1.3%) نشان داد اما تفاوت معنی داری بین گروه ها وجود نداشت. این ممکن است نشان دهد که عواملی فراتر از برنامه ی غذایی در کاهش سطح قند خون نقش دارد، اگرچه این عوامل هنوز مشخص نشده اند.
دسترسی به این برنامه باعث افزایش تعامل با تیم مراقبت های بهداشتی پیشگیرانه شد. ویزیت های بیشتر با متخصص تغذیه، سفارشات فعال داروهای تجویزی، و بهبود رژیم ها گزارش شده توسط خود افراد در گروه درمان مشاهده شد. با این حال، این بهبودها منجر به بهبود کنترل قند خون در مقایسه با مراقبت های معمول و مواجهه با ناامنی غذایی، نشد.
تفاوت معنی داری بین گروه درمان و کنترل از نظر کلسترول، تری گلیسیرید، گلوکز ناشتا، یا فشار خون در 6 یا 12 ماه مشاهده نشد. مشخص نیست که چرا یک رژیم غذایی سالم و ایمن و افزایش دسترسی به متخصصان پزشکی تأثیری بر هیچ یک از این معیارها در این مطالعه نداشته است.
محققان گفتند: بر اساس این مطالعه، به نظر می رسد که آسیب ناشی از عدم امنیت غذایی طولانی مدت، به راحتی قابل برگشت نیست. این همچنین نشان می دهد که هر گونه تلاش برای کمک به افرادی که با ناامنی غذایی و دیابت دست و پنجه نرم می کنند، نمی تواند تنها با رژیم غذایی میسر شود.
بر اساس گزارش مرکز کنترل بیماری ها، افرادی که دچار ناامنی غذایی و تغذیه ای می شوند، دو تا سه برابر بیشتر از افرادی که این مشکل را ندارند، در معرض ابتلا به دیابت هستند. تغذیه ی سالم برای مدیریت سطح قند خون ضروری است و می تواند به پیشگیری از دیابت نوع 2 کمک کند.
دسترسی به غذاهای مغذی برای افرادی که زیر سطح فقر زندگی می کنند، ممکن است گران یا دشوار باشد و اغلب آنها را به کالری منابع غذایی بسیار فرآوری شده وابسته می کند. برای افرادی که هم اکنون به دیابت مبتلا هستند، خرید غذاهای سالم می تواند با هزینه های مراقبت های بهداشتی برای داروها، دستگاه ها و لوازم رقابت کند و یک سناریوی وحشتناک یا "درمان" یا " غذا خوردن" را ایجاد کند.
در حالی که این مطالعه هیچ بهبود کوتاه مدت قابل توجهی را در افراد شرکت کننده نشان نداد، مشکل ناامنی غذایی و تغذیه همراه با افزایش بیماری های مزمن مرتبط با رژیم غذایی در حال افزایش است.
برنامه‌های غذا به‌عنوان دارو، با تغییراتی مانند برنامه‌های نسخه‌ای و وعده‌های غذایی متناسب با وضعیت پزشکی افراد، محبوبیت پیدا کرده اند. مطالعه حاضر ممکن است اشاره کند که یک رژیم غذایی مداخله ای کوتاه مدت برای ایجاد تغییرات قابل اندازه گیری بالینی کافی نیست و مداخلاتی برای تامین امنیت غذایی و تغذیه طولانی مدت سالم، مورد نیاز است.
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2023-12-food-as-medicine-diabetes-patients.html